min

say.

1. Doqquz yüz doxsan doqquzdan sonra gələn ədəd, say – 1000. Min manat. Min nəfər. // Başqa saylarla birlikdə. Beş min kilo. İki min altı yüz adam. – Min doqquz yüz səkkizinci ilin ilk günləri çox soyuq keçirdi. M. Hüs..

2. Çoxlu, külli miqdarda, hədsiz, saysızhesabsız. Çöllər yuxudan olunca bidar; Min rəng çiçəklə doldu gülzar. A. Ş.. Pəncərəsi ipək pərdəli evlərdə min təlaş var; min həşir. R. R..

◊ Min bir – çox, hədsiz. Min bir xəbər verir dünyadan bizə; Üstünü toz almış qalın kitablar. S. V.. Min bir əməl arxasınca qoşmağı; Dürlü-dürlü ürəklərdən öyrəndim. M. Müş.. Min bir iztirab ilə keçən bir neçə saatda Əkbərin ürəyinə nələr gəlmədi? M. C.. Min cür, min cürə – çox, çoxlu, hədsiz, hədsiz-hesabsız, saysız. <Qarı:> Bağça desən, bağban desən var burda; Cana min cür dərman desən var burda. «Aşıq Qərib». <Tapdıq> hər şeyə etiraz edir, hər sözə qulp qoyur, min cürə şıltaqlıq göstərirdi. Ə. Vəl.. Min dərədən su götürmək – çox yerlərə baş vurmaq, çox şeydən danışmaq. Bir qrup adamlar da vardır ki, peşmansan bir söz sorasan, sənə cavab verincəyə qədər min dərədən su götürür. Qant.. Min yaşa! – çox yaşa! var ol! Ömrün uzun olsun! (alqış ifadəsi). Min yaşamaq – uzun ömür sürmək, çox yaşamaq. <Kosa:> . . Bircə bu kələkdən də çıxsaydım, yəqin min yaşardım. S. R.. Mində bir – çox az təsadüf olunan, az-az rast gəlinən. Mindən biri – çox az, cüzi hissə. Sinədə yarələrim saydı, dedi, min, cərrah; Səhv edib, bu hələ mindən birinin sayı deyil. S. Ə. Ş.. min-min zərf və sif. Minlərcə, minlərlə sayılacaq qədər, son dərəcə çox, çoxlu. . . Atasından sonra köməksiz qalmağı və oxumağa məhəbbəti Bahadırı min-min fikirlərə salıb, bilmir idi ki, nə etsin. N. N.. Aydan işıqlıdır, gündən mənalı; Odur ilhamçısı minmin zəfərin. H. Arif.